سامانه پلیمری پلی وینیل الکل ـ گلوتارآلدهید آغشته شده به دی اتیلن آمین به عنوان غشاهای جداسازی co۲ -ch۴

توسعه روش ها و فناوری های جدید برای حذف کربن دی اکسید با کاربردهای متفاوت از قبیل خالص سازی گاز سنتزی، شیرین سازی گاز طبیعی و جداسازی گازهای گلخانه ای سهم قابل توجهی از پژوهش های انجام شده در زمینه ساخت غشاهای پلیمری را به خود اختصاص داده است. به کارگیری حامل های واکنش دهنده مناسب در شبکه پلیمر، انحلال­پذیری و شدت جذب گاز کربن دی اکسید را به مقدار قابل توجهی افزایش می دهد. در غشاهای انتقال تسهیل یافته، انتقال از غشا با توجه به واکنش برگشت پذیر بین حامل های واکنش دهنده و جزء گازی مدنظر، از نوع گزینشی بوده در حالی که سازوکار انتقال گازهای بی اثر (از نظر واکنش پذیری با حامل) نظیر نیتروژن، هیدروژن و متان، انحلال- نفوذ است. در این پژوهش، شبکه­دارکردن غشاهای پلی وینیل الکل حاوی دی تانول آمین با استفاده از عامل شبکه­ساز گلوتارآلدهید با ترکیب درصدهای مختلف (نسبت عامل شبکه ساز به پلیمر برابر 0، 1، 3، 5 و %7) بررسی شده است. برای جلوگیری از آثار تداخلی اسید و حلال در واکنش آمین و کربن دی­اکسید این آزمون ها در غیاب کاتالیزور اسیدی و حلال آلی انجام شدند. شکل شناسی غشاهای سنتز شده با استفاده از آزمون های dsc، ftir و sem بررسی شد. افزون بر این، اثر مقدار عامل شبکه ساز، ترکیب درصد و فشار خوراک بر خواص جداسازی کربن دی اکسید - متان در حالت گاز خالص ارزیابی شده است. غشاهای شبکه ای شده گزینش پذیری کربن دی اکسید- متان بیشتری را نسبت به نمونه شبکه ای نشده نشان داده اند. کربن دی اکسید- متان بهترین نمونه غشاهای تهیه شده/ptfe (wt %۷)-pva/ga  dea برای خوراک خالص13/91 بوده است